ای دوستان مهربان من کیستم من کیستم ای همرهان کاروان من کیستم من کیستم
این است دائم پیشه ام کز خویش در اندیشه ام گشته مرا ورد زبان من کیستم من کیستم
لفظ حسن شد نام من از گفت باب و مام من گر نام خیزد از میان من کیستم من کیستم
بگذشته از اسم و رسم مر خویش را بینم طلسم آیا شود گردد عیان من کیستم من کیستم
این درس و بحث و مدرسه افزود بر من وسوسه در انسجام جسم و جان من کیستم من کیستم
ای آسمان و ای زمین ای آفتاب آتشین ای ماه و ای استارگان من کیستم من کیستم
ای صاحب دار وجود ای از تو هر بود و نمود در این جهان بی کران من کیستم من کیستم
ای واقف سر و عیان ای آشکارا و نهان از بند رنجم وارهان من کیستم من کیستم
تا کی حسن نالد چو نی تا کی بموید پی به پی گوید به روزان و شبان من کیستم من کیستم